Trudniejsze zadania

Wielu ludzi dorastających i dorosłych z AT chce żyć w pełni lub częściowo niezależnie. Ich celem jest żyć we własnym mieszkaniu lub w internacie. Stopień niezależności jaki jest możliwy i zalecenia ułatwiające ten cel musza być skierowane na indywidualnych podstawach. Bardzo zalecane jest aby pacjent z rodzina blisko współpracowali z terapeutami zajęciowymi w swoim środowisku. Poprzez robienie wizyt domowych, terapeuci mogą oszacować potrzeby do zrealizowania tych celów, albo pomoc w rozwijaniu tych pośrednich celów jeśli to konieczne. Jest wiele środków które mogą pomoc w niezależnym życiu. Np. osobisty opiekun który może pomagać w czynnościach takich jak przenoszenie do wanny i zakupy

Urządzenia wspomagające chodzenie

Urządzenia wspomagające chodzenie mogą być zalecane, nie dlatego aby dziecko mniej chodziło, ale dlatego aby zwiększyć jego niezależność w społeczeństwie oraz aby zachowywało sile na inne czynności. Urządzenia wspomagające chodzenie mogą być rozważane wtedy kiedy dziecko szybko się meczy lub za często upada. Także, jeśli dziecko chce przebywać z przyjaciółmi i zwiększyć swoja niezależność, Urządzenia wspomagające chodzenie mogą być rozwiązaniem, lepiej pozwalać dziecku iść kiedy i gdzie chce niż żeby było zależne od kogoś kto by pchał jego wózek. Przed zamówieniem jakiegoś rodzaju takiego urządzenia, dziecko powinno być ocenione przez terapeutów którzy maja doświadczenie z tego typu sprzętem.

Zachęcanie do niezależności

Wykonywanie ruchów u dzieci z AT jest zmienne z dnia na dzień i w rezultacie maja zmienna zdolność do wykonywania zadań. Aby osiągnąć sukces, pozwól pacjentom być odpowiedzialnym za zajęcie tak bardzo jak tylko jest to możliwe. Zapewnij jakąś pomoc ale nie bądź zbyt szybki w wykonywaniu czynności. Prawdę mówiąc, ten sposób nie skutkuje przez cały czas, tak jak w szkole kiedy wszyscy się śpieszą bo czas jest ograniczony. Kiedy czas jest problemem, bądź praktyczny. Wybierz umiejętność nad która chcesz pracować np. ubieranie i zaplanuj to na weekend, kiedy każdy ma więcej czasu. To zamieni cale doświadczenie w bardziej pozytywne i udane. Wybierz sobie cele i problemy – nie możesz walczyć ze wszystkimi na raz. Dodatkowo także do osobistych czynności powinny być dodane niektóre obowiązki domowe, które maja znaczenie dla fizycznych zdolności pacjenta. Uważa się to za trening przed niezależnym życiem. Kiedy czas pozwoli, powinni się nauczyć sami spożywać cały lub część posiłku, korzystając z przystępnego jedzenia takiego jak kanapki, pizza i frytki.

Inne zalecenia

Jest ciężko pamiętać, że dzieciom z AT też trzeba pozwolić być dziećmi. Zapewnij im okazje do zabawy aby rozwijały swoje poczucie wartości. Gry i zajęcia mogą sprawiać radość, być terapeutyczne i w tym samym czasie mogą się rozwijać umiejętności ruchowe zwiększa się siła, zręczność. Starszym dzieciom mogą spodobać się ćwiczenia dopasowane do ich poziomu umiejętności. Dzieci z AT są zazwyczaj opanowane i wytrwale w wykonywaniu zajęć które innych mogą denerwować. Mogą im się podobać rożne czynności które wyglądają nieco trudno, np. kolorowanie granie w gry wideo. Tak długo jak im się podobają te czynności i cieszą je ich rezultaty należy je zachęcać do ich kontynuowania. Jednakże , rodzina czasami powinna obserwować zmęczenie i znużenie i pomagać dziecku jeśli jest taka potrzeba w kontynuowaniu zadania. We wszystkich przypadkach rodzina pacjenta i jego nauczyciele musze się nauczyć szanować jego zmęczenie. Jeśli jest zmęczony, nie zwiększy swojej siły ani nie ulepszy umiejętności. Lepiej jest jeśli chwile odpocznie przed działaniem. Osoby z AT są po prostu ludźmi którzy chcą robić to, co wszyscy inni. Po prostu maja więcej szczytów do pokonania. Wiele możemy się nauczyć od tych ludzi, głównie cierpliwości, motywacji i dobrego poczucia humoru i tego ze są pomocni z radzeniem sobie z przeciwnościami losu. Musimy zawsze pamiętać ze maja oni swoje własne cele w życiu i najważniejsza rzeczą jaką możemy zrobić jest starać się zachęcać ich do tego aby byli jak najlepsi.