Rozumowa ocena psychologiczna może być ważna do określenia silnych i słabych punktów dziecka. Typowa ocena zaczyna się od rozmowy z rodzicem aby otrzymać informacje dotyczące wykonywania zajęć szkolnych, rozwiązywania problemów i postępy w umiejętnościach. Punkty psychologiczne które mogą być ocenione włączając w to pojmowanie (zdolności do rozwiązywania problemów dotyczące mowy i wzroku.), pamięć, uwagę, umiejętności potrzebne do nauki oraz socjalne i emocjonalne funkcjonowanie. Dziecko może dostać kilka podstawowych testów które mogą w określeniu miejsc na których trzeba się skupić. Wyniki tych testów maja dać informacje na temat mocnych i słabych stron dziecka i dzięki temu można podjąć odpowiednie działania.

Umiejętności poznawcze

Dzieci z AT często mają problemy z nauka w szkole, gdzie wymagane jest od nich dostosowanie się do zadań klasowych i metod nauczania. Jest wiele powodów związanych z tymi trudnościami. Nieprawidłowe ruchy oczu przeszkadzają w czytaniu. Drżenie i ataksja wpływają na pisanie ręczne i na klawiaturze. Niewyraźna mowa i przedłużony czas którego większość pacjentów z AT potrzebuje aby przetworzyć informacje mogą dawać nieprawidłowe wrażenie ze dziecko nie jest w stanie odpowiedzieć na zadane pytanie. Siła i uwaga, które są potrzebne do zachowania siedzącej postury mogą pomniejszyć koncentracje potrzebna na zajęciach w szkole. Dodatkowym obciążeniem jest spowalnianie rozwoju umiejętności poznawczych wraz z wiekiem.

Ważne jest aby rozpoznać mocne i słabe strony dziecka w celu upewnienia się ze metody nauczania są ukierunkowane do optymalnej nauki, np. chociaż dzieci maja problemy z ruchami oka i śledzeniem liter i wyrazów, wykazują swoja mocna stronę w określonych rodzajach organizacji wizualno przestrzennej. Cele naukowe, tak jak metody nauczania, musza być ustawione zgodnie z własnym poznawczym profilem dziecka. Ważne jest, aby go rozpoznać ponieważ profil ten zmieni się gdy dziecko dorośnie i wtedy konieczna może być także zmiana metod nauczania. Cele które będą ponad możliwości dziecka mogą być dla niego frustrujące i wpływać na niska samoocenę. Zmiany celów mogą być ustanawiane z powodzeniem w szkole. Dobry wymiar mają cele osiągane w szkole niezależnie od ich poziomu. Zmiany te powinny dotyczyć nie tylko naukę, ale uwzględniać także zdolności motoryczne i poziom zmęczenia. Chociaż jest stosowne, aby starać się uczestniczyć na wszystkich zajęciach w szkole, niektóre dzieci mogą potrzebować zredukowania ich liczby, zwiększenia dni wolnych od szkoły lub skróconych zajęć. Inne typowe przystosowania to więcej czasu na rozwiązanie zadań, użycie komputera, i testy ustne zamiast pisemnych. Zmodyfikowane testy pozwolą dowiedzieć się czy dziecko zgłębiło wiedzą, ale dodatkowa praca i powtarzanie zostaną uniknione.

Kiedy dzieci dorastają często stwierdzają, że potrzebny jest im pomocnik w szkole. System szkolny może zapewnić pomocnika z powodu bezpieczeństwa fizycznego, ale rola pomocnika może być dużo większa, np. może on ułatwiać prace w szkole robiąc notatki, czytając polecenia i prezentując informacje ustnie. Oczywiście, ważne jest aby pomocnik ułatwił naukę ale nie robił zadań za dziecko. Pomocnicy także mogą być użyteczni do zmniejszania żądań, które mogą prowadzić do zmęczenia. Te przystosowania mogą jednak być niewystarczające, aby dziecko mogło konkurować z rówieśnikami i było zdolne do utrzymywania optymalnego poziomu przez cale zajęcia. Korzystne może być zapewnienie pomocy i usług poza szkołą aby zapewnić bardziej indywidualna uwagę. Cele powinny być osiągane w relacji z rówieśnikami i na pozytywnych doświadczeniach w szkole. Ocena profilu poznawczego dziecka i programu edukacyjnego powinny prowadzić do planowania także po szkole wyższej. Jest stosowne, aby zachęcać wielu młodych ludzi z AT do wykonywania celów zawodowych i rozrywkowych. Niektórzy pacjenci z AT z powodzeniem dają sobie rade w wyższej szkole z programem, który zawiera zmniejszona liczbę zajęć i odpowiednie wsparcie aby sprostać zadaniom. Inni z powodzeniem dają sobie rade w pracy specjalnie dla nich przystosowanej.

Szybkość przetwarzania informacji

Wiele dzieci jest powolnych w przetwarzaniu informacji i dodatkowy czas może im przynieść wiele korzyści. Mogą potrzebować dodatkowego czasu, aby odpowiedzieć na pytanie zadane w szkole lub na to by odpowiedzieć komuś podczas rozmowy. To może być frustrujące dla dziecka kiedy czuje się pod naciskiem lub kiedy ktoś może przerwać mu przed udzieleniem przez niego odpowiedzi. Ważne jest aby zapewnić dziecku bezpieczne środowisko w którym będzie się czuło swobodnie. Tego można dokonać poprzez ustanowienie metody komunikacji która pozwoli dziecku na informowanie kiedy potrzebuje dodatkowego czasu na odpowiedz. To może zapewnić dziecku więcej sposobności do udanej rozmowy tak dobrze jak dobrze sprawuje kontrole nad środowiskiem.

Czytanie

Czytanie jest jedną z czynności, która sprawia duży wysiłek dzieciom przez to, że maja problemy z ruchami oczu. Powiększona czcionka i linie nad i pod mogą ułatwić czytanie. Zaznaczanie pojedynczych słów może pomoc śledzić tekst jak również komputerowa analiza obrazu może być użyteczna. Jednakże, te metody mogą stawać się coraz bardziej pomocne wraz z dorastaniem dziecka. Chociaż ważne jest, aby pracować nad umiejętnością czytania, ważne jest także aby kłaść nacisk na inne umiejętności w celu zgłębienia wiadomości, częściowo aby zmniejszyć zmęczenie i frustracje. Te wyrównania są szczególnie ważne kiedy dziecko robi przejście z nauki czytania do czytania aby się nauczyć. Zdolność dziecka do spokojnego słuchania stanowi często jego stosunkowa siła. Bardziej korzystne może być czytanie dziecku, odtwarzanie książki na kasecie magnetofonowej lub na video niż wymagać od niego aby czytało długie zdania.

Pamięć

Niektóre dzieci z AT maja problemy z pamięcią i z dobieraniem właściwych słów. Dla tych dzieci, pomocnymi mogą być sposoby takie jak przedstawianie obrazowe, dzielenie informacji na mniejsze jednostki, dzielenie informacji na kategorie, powtarzanie słowne , rozwijanie połączeń używając słów o podobnym znaczeniu lub brzmieniu, używanie środowiskowych znaków i podpowiedzi, odnoszenie się do informacji z poprzednich doświadczeń, łączenie wydarzeń czasowo, koncentrowanie się na kluczowych aspektach komunikacji, lub używanie złożonych związków modalnych w czasie przedstawiania informacji.

Nastawienie socjalno – emocjonalne

Wykonywanie złożonych żądań może być stresujące dla dzieci z AT i ich rodzin i może prowadzić do problemów z ich nastawieniem socjalno emocjonalnym. Rodziny często są nastawione bardzo dobrze, ale wiele doniosło, że pomoc w formie porad jest bardzo pomocna przy pracy z trudnymi problemami. Przez ten czas dziecko z A-T musi radzić sobie z utratą określonych umiejętności, utratą niezależności i stopniową niezdolnością do trzymania się z rówieśnikami. Dawanie sobie rady z tymi ubytkami może być dla dziecka frustrujące i wpływać na jego poczucie własnej wartości. Dziecko może czuć się bezsilne, co może spowodować zmniejszenie jego motywacji i/lub depresje. Kiedy jest to możliwe, korzystne jest aby pozwolić dziecku podejmować decyzje i pozwolić mu wpływać na otoczenie.

Dzieci mogą przejawiać zróżnicowane problemy w kontaktach z rówieśnikami. Mogą być niezrozumiane , uważane za inne niż reszta, mogą być obiektem kpin lub być odizolowane od grupy. Indywidualne przyjaźnie mogą zmienić rozwój dziecka i dzieci mogą czuć się bardziej ograniczone w zdolności do wykonywania określonych czynności, np. wielu rodziców zauważyło ze dzieci staja się sfrustrowane i maja poczucie odrzucenia kiedy nie mogą wykonywać takich czynności jak jazda na rowerze z przyjaciółmi. Symptomy niepokoju, utraty poczucia własnej wartości i depresji nie są niezwykle, są także inne problemy w funkcjonowaniu socjalno emocjonalnym. Może się zmienić życie całej rodziny. Trzeba stawiać czoło wielu problemom, które mogą być bardzo stresujące dla dziecka jego rodzeństwa, innych członków rodziny i bliskich przyjaciół. Różnorodność problemów z nastawieniem może stać się oczywista kiedy rodzina pracuje w celu ustalenia diagnozy, aby poprawić zmiany w umiejętnościach dziecka i poradzić sobie z przewidywanymi konsekwencjami. Pomocne jest, aby otwarcie radzić sobie z problemami ale ze stosownym postępem informacji. Dlatego odpowiedzi na pytania muszą być dopasowane do poziomu zrozumienia dziecka. Małe dziecko będzie bardziej konkretne niż to starsze i będzie wymagało innego wytłumaczenia. Także, dzieci z rożnym poziomem rozwojowym będą miały rożne problemy i pytania. Pomocne dla dziecka może być pozwolenie mu na zadawanie pytań co pomoże uniknąć nad interpretowania znaczeń przez dziecko. Dalekosiężne konsekwencje diagnoz często są bardziej kłopotliwe dla rodziców niż dla dziecka. Szczególnie dotyczy to małych dzieci, które są bardziej skupione na bezpośrednich problemach, dlatego wymagają pomocy w różnych zadaniach i nie wykonują normalnych czynności z rówieśnikami.

Doświadczenia z dziećmi z AT wykazały, że są one zadowolone z udogodnień które były możliwe dzięki nowym technikom pomocy. Częściej skupiają się na tym co mogą zrobić niż na tym czego nie mogą. Ich rodzice maja dzięki temu wygodę rozpoznając pozytywne efekty koncentracji na bezpośrednich, konkretnych sprawach niż na dalekosiężnych, większych problemach. Podstawowa trudnością małego dziecka jest przystosowanie do bycia innym niż rówieśnicy, szczególnie gdy nie są one zdolne aby brać udział w rożnych czynnościach lub zaczynają używać np. wózka inwalidzkiego. Chociaż często nie jest możliwe aby znaleźć doradcę który ma doświadczenie w leczeniu osób z AT, doradcy którzy maja doświadczenie w pracy z rożnymi niepełnosprawnymi dziećmi, takimi jak dzieci z porażeniem mózgowym są dobrze wyszkoleni w radzeniu sobie z problemami w relacjach z rówieśnikami. Jednakże trzeba pamiętać jest jedna główna różnica miedzy AT a porażeniem mózgowym jest to, że dzieci z AT będą cierpieć z powodu postępującej utraty funkcji; dzieci z porażeniem mózgowym mogą nie dokonywać wielkich postępów przez cały czas, ale nie utracą swoich umiejętności. Staje się tez konieczne aby porozmawiać otwarcie o tym z rówieśnikami dziecka aby się upewnić czy zdają sobie sprawę na temat problemów dziecka i czy mogą stanowić dla niego wsparcie.